Dlaczego państwo milczy w sprawie Durczoka?

Kamil Durczok jest jedną z ikon polskiego dziennikarstwa, a program i stacja, w których pracuje, to ikony polskich mediów. Kiedy dwa tygodnie temu w odpowiedzi na artykuł „Wprost” o molestowaniu m.in. znanej dziennikarki przez szefa, internet wybuchł plotkami, że sprawcą jest Durczok – nie można było zostawić tego bez wyjaśnienia.

TVN powołał komisję, która ma zbadać sprawę. Durczok wziął urlop, żeby nie komplikować sprawy. Reakcja stacji jest zasadniczo wzorowa. Jeśli czegoś w tej sprawie brakuje, to państwa. Bo milczą – przynajmniej publicznie – np. Państwowa Inspekcja Pracy, ministra do spraw równego traktowania, Rzecznik Praw Obywatelskich. Choć każda z tych instytucji ma tytuł, by zainteresować się sprawą. A może nawet ma taki obowiązek.

Kiedy dwa tygodnie po pierwszym tekście „Wprost” ukazał się następny, sytuacja zmieniła się zasadniczo. Bo wyszło na to, że „Wprost” nie zajmuje się molestowaniem czy mobbingiem, ale mordowaniem Durczoka. W tekście nic istotnego o molestowaniu nie było, za to było skandaliczne grzebanie w kompletnie prywatnych rzeczach i sprawach gwiazdy TVN.

Do wyjaśnienia oskarżeń o molestowanie nijak się to nie przyczynia, a narusza elementarne standardy dziennikarskie oraz prawa prześladowanego dziennikarza. I znów brakuje tu państwa. Jedyna reakcja prokuratury jest jawnie absurdalna, bo ogranicza się do zainteresowania „białym proszkiem”, który nie ma dla sprawy znaczenia. Państwo udaje, istota problemu go nie dotyczy i jest kompletnie bezczynne, chociaż nie jest bezradne. A przynajmniej dwa wątki sprawy powinny zainteresować państwowe instytucje.

Po pierwsze – związek między ubiegłorocznym włamaniem do mieszkania Durczoka a przedmiotami cudownie teraz „odnalezionymi” przez wysłanników „Wprost” w mieszkaniu biznesmena. Gdybym był prokuratorem albo szefem ABW, tobym się zainteresował, bo może to nie jest zupełny przypadek.

Po drugie – związek między jazdą „Wprost” na Durczoka a dobiegającą końca transakcją sprzedaży TVN. To powinno być ciekawe nie tylko dla ABW i prokuratury, ale też dla Komisji Nadzoru Finansowego. Bo „rewelacje” tygodnika mogą mieć istotny wpływ na giełdową wycenę TVN i na zainteresowanie oferentów. Dla Amerykanów, którzy – jak słychać – konkurują z Niemcami, „słowo” molestowanie brzmi przerażająco. Na opublikowaniu tych rewelacji właśnie teraz ktoś może więc zarobić grube miliony. Jeśli jest tu związek, nie powinno to być bezkarne.

Jeśli okaże się, że Kamil Durczok molestował albo mobbingował podwładne, z pewnością zniknie z ekranu i będą paragrafy, żeby go ukarać. Słusznie. Bo molestowanie jest ohydne, krzywdzi niewinne osoby, psuje firmę i społeczeństwo. Ale to, co – nie pierwszy raz – piszą i robią dziennikarze „Wprost”, jest nie tylko równie ohydne, ale też krzywdzi i psuje Polskę. A jakoś ciągle nie znajduje się na to paragraf. I nie widać chętnych urzędników, którzy by się tym zajęli.

W demokracji rynkowej media pełnią ważną systemową funkcję, więc państwo powinno być szczególnie ostrożne, kiedy się nimi zajmuje. Kiedy jednak ta funkcja jest deprawowana, rynek i demokracja są w niebezpieczeństwie. Dlatego instytucje państwa powinny nas bronić przed zepsutymi mediami. Rozumiem strach instytucji przed kolejną falą dziennikarskiej histerii, którą „Wprost” jest w stanie rozpętać. Ale strach nie usprawiedliwia bezczynności urzędów.